بررسی شیوع استرونژیلوئیدس استرکورالیس و سایر انگل های روده ای در مراکز توانبخشی استان مازندران

سابقه و هدف: نظر به اهمیت بیماری های انگلی به خصوص استرونژیلوئیدیازیس در استان های شمالی، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع استرونژیلوئیدس استرکورالیس و سایر انگل های روده ای در مراکز توانبخشی استان مازندران انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال های93-1392 انجام شد. از 13 مرکز توانبخشی شبانه روزی موجود در استان مازندران، 7 مرکز توانبخشی و در مجموع 341 نفر از این مراکز به طور تصادفی انتخاب شدند. 239 نفر (1/70 درصد) مرد و 102 نفر (9/29درصد) زن بودند که در سنین 11 تا 86 سال قرار داشتند. از هر فرد یک نوبت نمونه مدفوع تازه گرفته شد و به سه روش کشت در محیط نوترینت آگار، فرمالین اتر و در مورد نمونه های اسهالی به روش گسترش مستقیم و رنگ آمیزی تری کروم مورد آزمایش قرار گرفت. اطلاعات توسط نسخه 16 نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 112 نفر (8/32 درصد) آلوده به انگل های روده ای بودند. 67 نفر (6/19 درصد) آلوده به تک یاخته های روده ای و 48 نفر (1/14 درصد) آلوده به کرم های روده ای بودند. میزان آلودگی به استرونژیلوئیدس استرکورالیس 1/2 درصد بود. سایر آلودگی های کرمی عبارت بودند از: دیکروسلیوم دندریتیکوم 9/7 درصد، تریکوریس تریکیورا 2/3 درصد، اکینوستوما 9/0 درصد، تنیا 3/0 درصد و تریکوسترونژیلوس 3/0 درصد. آلودگی های تک یاخته ای عبارت بودند از: آنتامبا کلی 4/19درصد، یدامبا بوچلی1/2 درصد، و کیلوماستیکس مسنیلی 2/1 درصد. استنتاج: آلودگی به برخی انگل های روده ای در این مراکز بالا می باشد. با توجه به عوارض و مشکلاتی که در اثر ابتلاء به این انگل ها ایجاد می شود، درمان و کنترل عفونت ها در این مراکز حائز اهمیت می باشد.